Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Για τον πατέρα μου

Θέλω τόσο κάτι να γράψω  όμως είναι τόσα πολλά και μπερδεύομαι...Δεν ξέρω.
Για τον πατέρα μου που μάλλον φεύγει....Και το γράφω τώρα που φεύγω διακοπές για να μην το σβήσω ξανά όπως πριν λίγο καιρό.

Πηγαίνω και δεν μπορώ να καθίσω ώρα. Η εικόνα με σοκάρει. Τόσο αδύναμος. Αποστεώνεται.
Πήγαμε προχθές με τον αδελφό μου. Κάθισα πολύ γιατί είμασταν μαζί.
Τον φιλούσα και κυττούσα εκείνο το βλέμμα που σε κυττάζει δεν είναι απλανές αλλά αναρωτιέσαι, τι βλέπει; τι νιώθει;
Ο αδελφός μου τον χάιδευε, αλλά εκείνος είπε πως πονούσε,δεν ήθελε το χάδι  στα πόδια, έτσι εκείνος συνέχιζε να τον χαϊδεύει μόνο στα χέρια. Του κρατούσε το χέρι ώρα κι εκείνος έκλεινε τα μάτια
Μπορούμε να τον δυναμώσουμε; ρωτήσαμε το γιατρό του;
-Οχι αφήστε τον να φύγει ήσυχα. Είναι τόσο επιβαρυμένος.


Εψαχνα παλιές φωτογραφίες σήμερα, βρήκα ανάμεσα σε άλλες  και δύο που χορεύαμε οι δύο μας. Τον κυττούσα, τόσο κέφι, τόση ενέργεια, τόση δύναμη!!!


-Πρέπει στην ψυχή σου να του πείς το "καλως καμωμένα".  Του ίδιου το είπα λεκτικά.
-Εκανα κάποιο λάθος εγώ στη ζωή μου;
-Οχι όλα καλά τα έπραξες. Δεν έκανες κανένα λάθος πατέρα μου.
Στην ψυχή μου μέσα του το λέω;  δεν ξέρω. Αναρωτιέμαι. Θέλω και πρέπει.  Οσο γράφω νομίζω το λέω.
Τον αγάπησα τόσο πολύ.  Κάθε φορά που πηγαίνω σπίτι του διαβάζω τη χαλκογραφία που έφηβη του είχα γράψει. Σε αγαπώ πολύ.

-Μην τον αδικείς.Η αυστηρότητα και σκληρότητά του εσένα σε βοήθησε. Το μάθημα ελευθερίας που έπρεπε να πάρεις στη ζωή. Το επικοινωνιακό που έχεις είναι δικό του.
--Ναι από εκείνον έρχεται. Είναι δική του κληρονομιά., δική του. Το αναγνωρίζω.
Αναγνωρίζω την κοινωνική του δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη του στο κοινωνικό σύνολο, αναγνωρίζω το πόσο βαθια κομμουνιστής υπήρξε. Λειτούργησε την επιχείρησή του χρόνια πριν ως κολλεκτίβα, μαζί με τους εργαζόμενους του. Και δεν τον πείραξε όταν για δικές του άλλου τύπου επιλογές έγινε ξανά εργαζόμενος.
Δική του κληρονομιά και το όνειρο της αξιοπρεπούς ζωής.
-Ζήστε τη ζωή σας με αξιοπρέπεια. Μην προκαλέσετε ποτέ τον οίκτο.

Εχω ξεχάσει άραγε το πρώτο όνειρο που με εμπόδισε  να εκπληρώσω;
-Θέλω να πάω στο Παρίσι για μεταπτυχιακό. Θα με βοηθήσεις;
-Οχι, θα σε εμποδίσω. Δεν θέλω να φύγεις.
Δική μου η ευθύνη να το πραγματώσω.

Στο δεύτερο όνειρο βρήκαμε τη λύση
-Θέλω να μείνω μόνη μου.
-Δεν μου το επιτρέπει η ηθική μου. Το ξέρεις, δεν θέλω.
-Ωραία, θα σου πώ τι θα κάνουμε. Θα φύγω να δουλέψω εκτός Αθηνών έτσι ώστε κι εγώ να μείνω μόνη που το θέλω τόσο πολύ κι εσύ να μπορείς να λές, δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.Το παιδί μου πρέπει να δουλέψει.
Ηταν μία λύση που δέχθηκε, αβίαστα.

Να'σαι καλά όσο μπορείς να είσαι πατέρα μου. Να φύγεις αξιοπρεπώς. Κι ελπίζω να νιώθεις το χάδι και το φιλί. Να θυμάσαι την αγάπη, να έσβησαν οι δύσκολες εγωιστικές στιγμές.

Ενα τραγούδι για τον ζεϊμπέκικο που τόσο αγάπησες και χόρεψες
 

8 σχόλια:

  1. Ιππολύτη, ξέρω, καταλαβαίνω, είσαι άθεη, όπως είμουν και εγώ.
    Θά σού πω κάτι με πόνο ψυχής.
    Δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω επ αυτού. Δεν μπορώ να παράσχω ορθολογικές αποδείξεις.
    Ρωτήστε τον αν θέλει να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει.
    Αν κοιμηθεί ανεξομολογητος και χωρίς να κοινωνήσει, μπορεί να έχει μεγάλα προβλήματα αιωνίως..
    Σέβομαι τον πόνο σου, αλλα καλυτερα να γίνω τώρα αδιάκρητος, παρά να βασανίζεται μια ψυχή αιώνια.
    Συγγνώμη και καλή δύναμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρόλαβα και το διάβασα πριν φύγω.
    Αθεη δεν είμαι.
    Θα το κάνω κι ευχαριστώ πολύ πολύ
    Με σεβασμό
    Βαρβάρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλη ippoliti_ippoliti,


    Θα μας επιτρέψεις να βάλουμε κι εμείς στο τζουκ μποξ ένα ζεϊμπέκικο για τον πατέρα σου; Είναι παλιό, σε πρώτη εκτέλεση, και είναι απτάλικο -αφού αγαπάει το ζεϊμπέκικο ξέρει τι είναι το απτάλικο και θα ξέρει και να το χορέψει...

    http://www.youtube.com/watch?v=nuC6bVqXAXk

    Κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν με ξέρεις, βρήκα το blog σου τυχαία και αισθάνθηκα την ανάγκη να σου πω κουράγιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ιππόλητη

    κάνε κουράγιο...

    σε τρία χρόνια έχασα και τους δύο...


    άντεξε καλή μου άντεξε....


    ρούφα τον και μην ντραπείς πάνω του να κλάψεις... ΜΗΝ ΝΤΡΑΠΕΙΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν μπορώ να γράψω παρά ένα ευχαριστώ, για τις ευχές, για τον απτάλικο (ξέρω κι εγώ τι σημαίνει ως τρίτης γενιάς μικρασιάτισσα), για την αλληλεγγύη.
    Να είστε καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ήρθα για την καινούργια ανάρτηση στάθηκα όμως εδώ... εύχομαι σε εκείνον ήσυχα να συνεχίσει το ταξίδι του και σε εσάς κουράγιο σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. να'σαι καλά Margo μου. Να περνάτε καλά με τα ζουζούνια σου, σε ευχαριστούμε πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή